જો રીઝે તો મોતીડે અમને વધાવે

જો રીઝે તો મોતીડે અમને વધાવે ને વિફરે તો વાઘણ બનીને ડરાવે

છે વાંકી નજરમાં છૂપી કંઈ ઈશારત, કે ચાહે તો ચપટીમાં અમને નચાવે

ગણું છું હું એની રિસાવાની ઘડીઓ ડરું છું જઈ કોણ એને મનાવે?

કદી ના બતાવે છુપાવેલ ગલ્લાં છતા પાઈ-પાઈ હિસાબો લખાવે

નીકળતો નથી સાદ ભગવાન, તોબા ! કહ્યુંં ચાંપ પગ તો ગળું એ દબાવે

મળે છે ફકત એક રજા પણ એ દિવસે ખૂણે-ખાંચરેથી એ બાવા પડાવે

અડોસણ-પડોસણને ભેગી કરીનેે જગતભરના ગપ્પા ને ગોળા ચલાવે

કે શોપિંગ કરવા જવું છે પૂછું ત્યાં એ થનગનતા કદમોને આગળ બઢાવે

કરે છે જો મેકપ તો માઝા મૂકી દે પ્રશંસા કરું તો ભવાં એ ચઢાવે

પીયરનાં સબંધોની ગાથા છે ન્યારી કરે કોલ ને વાત લાંબી ચલાવે

પતિધર્મ અંગે ગજબ ફિલસુફી છે: કે શોષણ કરીનેે ફરજ સૌ બજાવે <> પરશુરામ ચૌહાણ